Άλλες παθήσεις του ουρογεννητικού συστήματος

ΚΙΡΣΟΚΗΛΗ

Ο όρος κιρσοκήλη αναφέρεται στην παθολογική διάταση των φλεβών του απιοειδούς αποχετευτικού φλεβικού πλέγματος των όρχεων. Πρόκειται για την πιο συχνή ανατομική ανωμαλία στους άνδρες με στειρότητα (25% έναντι 10 έως 15% στο γενικό πληθυσμό). Τη βρίσκουμε συνήθως στην αριστερή πλευρά, όπου η σπερματική φλέβα εκβάλλει στην αριστερή νεφρική φλέβα. Οι διατεταμένες φλέβες και η λίμναση του αίματος έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας στο εσωτερικό του οσχέου. Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι η κιρσοκήλη επιβαρύνει σταδιακά την ποιότητα του σπέρματος, ενώ η διόρθωση της πάθησης βελτιώνει τις πιθανότητες γονιμότητας. Για το τελευταίο, πάντως, δεν συμφωνούν όλοι οι ειδικοί.

ΥΔΡΟΚΗΛΗ

Οι υδροκήλες εμφανίζονται από υπερβολική συγκέντρωση στείρου υγρού μεταξύ των δύο πετάλων του ελυτροειδούς χιτώνα του όρχι στο όσχεο ή κατά  μήκος του σπερματικού τόνου, είτε εξαιτίας υπερπαραγωγής υγρού (φλεγμονή του όρχι) ή εξαιτίας ελαττωμένης απορρόφησής του (φλεβική ή λεμφική απόφραξη στην περιοχή του τόνου ή στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο). Εμφανίζονται συνήθως ως ανώδυνη διόγκωση του οσχέου, αν και υπάρχουν ορισμένοι ασθενείς που αισθάνονται πόνο ή δυσφορία λόγω της παρουσίας της μάζας. Η διαφανοσκόπηση του οσχέου αποκαλύπτει μια ομογενή φωτεινότητα χωρίς σκιές στο εσωτερικό της. Η υδροκήλη μπορεί να είναι συγγενής.

ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Ως στυτική δυσλειτουργία περιγράφεται η υποτροπιάζουσα και επιμένουσα αναστολή της περιόδου της σεξουαλικής διέγερσης κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής δραστηριότητας. Εκδηλώνεται ως μερική ή πλήρης αδυναμία να επιτευχθεί ή να διατηρηθεί η στύση του πέους. Η σεξουαλική επιθυμία είναι παρούσα, αλλά δεν επιτυγχάνεται στύση εξαιτίας κάποιων παραγόντων που επηρεάζουν το φυσιολογικό στυτικό μηχανισμό. Η δυσλειτουργία της στύσης είναι συχνή διαταραχή παγκοσμίως. Παρόλο που η ηλικία αυξάνει τον κίνδυνο, δεν είναι παράγοντας που συνδέεται άμεσα με τη διαταραχή. Η φυσιολογική στυτική λειτουργία απαιτεί το συντονισμό αγγειακών, νευρολογικών, ορμονικών και ψυχολογικών παραγόντων. Οποιαδήποτε τοπική ή συστηματική διαταραχή εμπλέκεται με έναν ή περισσότερους από αυτούς τους παράγοντες, μπορεί να προκαλέσει στυτική δυσλειτουργία. Η χρήση ορισμένων φαρμάκων είναι ένας άλλος αιτιολογικός παράγοντας.

ΑΓΓΕΙΑΚΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤΥΤΙΚΗΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Ο όρος στυτική δυσλειτουργία αναφέρεται στην αδυναμία να επιτευχθεί ή να διατηρηθεί στύση επαρκής για ικανοποιητική σεξουαλική συνεύρεση. Μεταξύ των παραγόντων που οδηγούν σε δυσλειτουργία, τα αγγειακά αίτια είναι συχνότερα. Οι σπουδαιότερες αγγειακές διαταραχές είναι η αθηροσκλήρυνση των αρτηριών του πέους και οι φλεβο-αποφρακτικές παθήσεις. Ανάμεσα στους πιο συνηθισμένους παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με την αρτηριακή ανεπάρκεια του πέους περιλαμβάνονται η υπέρταση, οι δυσλιπιδαιμίες, ο σακχαρώδης διαβήτης, το κάπνισμα και η ακτινοβόληση στην περιοχή της πυέλου. Οι φλεβο-αποφρακτικές διαταραχές μπορούν να προκληθούν από το σχηματισμό μεγάλων φλεβικών διαύλων που παροχετεύουν τα σηραγγώδη σώματα, από εκφυλιστικές παθήσεις του ινώδη χιτώνα (γηρατειά, σακχαρώδης διαβήτης), από δυσλειτουργία των λείων μυϊκών ινών των σηραγγωδών σωμάτων και από ελαττωμένη χαλάρωση (σε άνδρες με υπερβολικά έντονο αδρενεργικό τόνο).

ΝΕΥΡΟΓΕΝΗ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΣΤΥΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Οι νευρολογικές διαταραχές, όπως το ΑΕΕ (Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο), η νόσος του Parkinson, η νόσος του Alzheimer, η διαβητική νευροπάθεια, οι σπασμοί από τον κροταφικό λοβό, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος και οι βλάβες του νωτιαίου μυελού παίζουν συχνά αιτιολογικό ρόλο στη στυτική δυσλειτουργία. Οι διαταραχές αυτές μπορεί να προκαλούν ελάττωση της libido ή να εμποδίζουν την αντανακλαστική στύση. Για να διατηρηθεί η στύση, η ακεραιότητα της αισθητικής κεντρομόλου οδού από την περιοχή των γεννητικών οργάνων είναι υψίστης σημασίας, επειδή είναι υπεύθυνη για το αντανακλαστικό στοιχείο της στυτικής λειτουργίας.

ΕΝΔΟΚΡΙΝΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΣΤΥΤΙΚΗΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Οι ορμονικές διαταραχές που οδηγούν σε στυτική δυσλειτουργία είναι η υπερπρολακτιναιμία, ο υπερθυρεοειδισμός, ο υπερθυρεοειδισμός και το σύνδρομο Cushing. Η υπερπρολακτιναιμία οδηγεί σε σεξουαλική και αναπαραγωγική δυσλειτουργία επειδή αναστέλλει τις κεντρικές ντοπαμινεργικές λειτουργίες και επομένως την έκκριση της ορμόνης απελευθέρωσης των γοναδοτροπινών, καταλήγοντας σε υπογοναδοτροφικό υπογοναδισμό. Παρόλο που ο υπογοναδισμός (απότοκος ελαττωμένης παραγωγής τεστοστερόνης ή χαμηλής βιοδιαθεσιμότητας της τεστοστερόνης) σχετίζεται με την ελάττωση της libido, η σχέση του με την ικανότητα στύσης δεν έχει διευκρινιστεί.

ΑΛΛΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΣΤΥΤΙΚΗΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Στις περισσότερες περιπτώσεις η στυτική δυσλειτουργία είναι αποτέλεσμα κάποιας οργανικής διαταραχής με συνοδό ισχυρή ψυχολογική συνιστώσα. Τα πιο συχνά ψυχογενή αίτια είναι το άγχος της επίδοσης, η έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας, η σεξουαλική ασυμβατότητα, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και ορισμένες ψυχιατρικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια. Πολλά φάρμακα αναφέρεται ότι προκαλούν στυτική δυσλειτουργία. Τα αντιψυχωσικά, τα αντικαταθλιπτικά και τα κεντρικώς δρώντα αντιϋπερτασικά μπορούν να εμπλακούν στη μετάδοση των ώσεων στις νευρικές οδούς που παίρνουν μέρος στη φυσιολογική διαδικασία της στύσης. Ο χρόνιος αλκοολισμός, τέλος, είναι ένας συχνός αιτιολογικός παράγοντας της στυτικής δυσλειτουργίας.